‘Zullen we in september een weekje naar Toscane gaan?’
Ik wilde mijn vrouw blij maken.
Ze zei: ‘Wat wil jij nou eigenlijk? Het oude of het nieuwe Toscane?’
Kwam door de JAN, ‘De Glossy die je raakt’, die in mei 2016 nog schreef dat Puglia ‘Het Nieuwe Toscane’ is. Je zou lachen als het niet zo droevig was.
In 2011 begon de Telegraaf ermee.
Daarvoor was Le Marche Het Nieuwe Toscane.
Een journalist van CNN zei onlangs in een reisportret over Istrië: ‘Toscane was precies dit voordat Hollywood en horden toeristen er neerstreken. Istrië is niet het nieuwe maar het oude Toscane.’
Bestaat er geen merkbescherming in Italië? Zit Toscane te suffen?
Ik vroeg Paolo, de directeur van Turismo Toscane: ‘Andere streken gaan aan de haal met jullie merknaam. Waarom doe je er niets aan?’
Paolo zei: ‘Het kan me geen reet schelen. Wij vinden het wel best zo. Het is hier toch veel te druk. Het lijkt soms wel Amsterdam.’
Paolo gaat nog verder. ‘Soms bel ik een collega op. Dan zeg ik tegen de directeur van Turismo Piëmonte: “Waarom hebben jullie je eigenlijk nog niet Het Nieuwe Toscane genoemd? Van mij mag je je goddelijke gang gaan, denk er eens over. Maar het helpt geen bliksem.’
Paolo is wanhopig. Hij heeft slogans klaarliggen, voor als het nog drukker wordt.
‘Ik start met “Toscane, de nieuwe Povlakte”. Als dat niet helpt overweeg ik “Toscane, het nieuwe Bangladesh”. Dan fotoshoppen we een lekkende olietanker in de Arno, vlak voor de Ponte Vecchio. Als ze dan niet wegblijven, neem ik ontslag.’
Oké. Noordoost Polder, Het Nieuwe Toscane. Alles mag.
