Ik deed afgelopen jaar twee kleine cruises en wierp een blik in de psyche van zuipende mannen. Op de eerste cruise was alles inclusief. Ook sterke drank, champagne en onbegrijpelijke cocktails. Elke avond dromden we samen in een barretje op het bovenste dek. Achteloos bestelden we drankjes: wijn, whisky of bier. We maakten er weinig woorden aan vuil aan. Om elf uur gingen we slapen.
Op de tweede cruise moest je betalen voor de drankjes. Het rare gevolg: er werd meer gedronken. Het begon met de zilverrug gorilla van de groep die zijn plek opeiste door een worstig vingertje in de lucht te draaien. ‘John, doe een rondje van mij.’
Het zijn meestal mannen die alle soorten drank uit het hoofd weten, alsof ze thuis een slijterij hebben. Vroeg naar bed kon nu niet meer. Geen enkel alfamannetje wilde voor krenterig doorgaan en er volgden meer rondjes met moeilijke drankjes. Kassa voor de rederij. Een Vlaamse touroperator maakte indruk door zijn kennis van glazen. Hij zei dingen als: ‘Eigenlijk is dit niet het juiste glas voor een Harvey Wallbanger. Zo komt de citrus niet tot zijn recht.’
Na twaalf rondjes sloeg de zilverrug terug en zei tegen de barman: ‘John, jij hebt in het geheime kastje nog zo’n heerlijke Prunier Grand Prestige voor me staan. Doe die eens.’ John keek terug met die hondenblik van: ‘Wat ben ik blij dat ú er bent. Jarenlang voer ik over oceanen van stompzinnigheid. Eindelijk ontmoet ik iemand van mijn niveau. Daar doe je het allemaal voor.’
Ik kwam thuis als platzakke alcoholicus.
(Eerder gepubliceerd in/op TravMagazine.)
